مقایسه میزان استحکام باند برشی براکت‌های ارتودنسی باند شده با ادهزیو کورماکس II و ترانس باند XT در دندانهای مبتلا به فلوروزیس و ارزیابی آسیب مینایی حاصل از دیباندینگ

  مقایسه میزان استحکام باند برشی براکت‌های ارتودنسی باند شده با ادهزیو کورماکس II   و ترانس باند XT در دندانهای مبتلا به فلوروزیس و ارزیابی آسیب مینایی حاصل از دیباندینگ       دکتر حمیدرضا فتاحی1- دکتر وحید مشکل گشا2 - دکتر حمیدرضا پاکشیر3 - دکتر نوید ناصری 4- دکتر طاهره باهری مقدم 5   1- عضو مرکز تحقیقات ارتودنسی و دانشیار گروه آموزشی ارتودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران   2- عضو مرکز تحقیقات ارتودنسی و استادیار گروه آموزشی ارتودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران   3- عضو مرکز تحقیقات ارتودنسی و استاد گروه آموزشی ارتودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران   4- ارتودنتیست و عضو مرکز تحقیقات ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران   5- عضو مرکز تحقیقات دانشجویی، گروه آموزشی ارتودنسی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران. استادیار گروه   آموزشی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران     چکیده   زمینه و هدف : باندینگ براکت به دندانهای مبتلا به فلوروزیس اغلب مشکل می‌باشد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان استحکام باند برشی براکت‌های ارتودنسی به دندانهای مبتلا به فلوروزیس با استفاده از ادهزیو کورماکس II و ترانس باند XT و ارزیابی آسیب مینایی پس از دیباندینگ می‌باشد.   روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی شصت دندان مبتلا به فلوروزیس (5 و4 = (TFI و غیر فلوروزیس به دو زیر گروه تقسیم شدند. براکت اچ وایز استاندارد، در گروه اول و سوم به وسیله ترانس باند XT و در سایر گروهها به وسیله کورماکس II به نمونه‌ها باند شدند. بعد از باندینگ میزان استحکام باند برشی به وسیله دستگاه اینسترون ( Universal testing machine ) تعیین شد. ارزیابی استریولوژی آسیب مینایی توسط نرم افزار استریولوژی ( Stereolith 1 ) انجام گردید. از آزمونهای آماری آنالیز واریانس دو طرفه Post Hoc (LSD) ، Kruskal-Wallis ، Wilcoxon و Paired Samples Test جهت ارزیابی داده‌ها استفاده شد.   یافته‌ها: فلوروزیس میزان استحکام باند برشی را به طور معنی‌داری کاهش می‌دهد (سطح معنی داری= 041/0). کورماکس II میزان استحکام باند برشی را به طور معنی‌داری افزایش می‌دهد (سطح معنی داری= 040/0). نمونه‌ها در گروه اول (فلوروزیس و ترانس باند XT ) کمترین میزان استحکام باند برشی را نشان دادند (69/1 ± 44/13 مگاپاسکال). گروه دوم (فلوروزیس و کورماکس II ) بیشترین افزایش را در تعداد ترکهای مینایی نشان دادند .   نتیجه‌گیری: کورماکس II انتخاب مناسبی جهت باندینگ براکت‌های ارتودنسی در دندانهای مبتلا به فلوروزیس می‌باشد، با این حال استفاده از روشهای محافظه کارانه دیباندینگ جهت کاهش آسیب مینایی ضروری می‌باشد .   کلید واژه‎ها: فلوروزیس دندانی – مینا – ادهزیوهای مورد استفاده در ارتودنسی – استجکام باند برشی   وصول مقاله: 21/1/1392 اصلاح نهایی: 12/6/1392 پذیرش مقاله: 16/8/1392  نویسنده مسئول : دکتر طاهره باهری‌ مقدم، گروه آموزشی ارتودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران   e.mail: [email protected]